/ Aşka kan(a) mış susmalar yankısı
Tirşe umudun sonsuzluğa çağrısı /
Yorgun zaman koynunda
Ceset rahminden doğurdum seni
Bilemezdim
Ruhumun Albatros dudakları çığlıkken
Yanardağ gözyaşını içireceğini
Anla
Ayaklarında ki yorgunluk
Yalpalaman zamana
Ezgin yüreğin uçurum ağzı adımlarından
Atılmış köprüler altlarında
Gün yağız sancı vurgunu
Gece ebelenen korku
Gözler bulutlara nikâhlı
Avuntusuz es geçilir hayat
Sangı narası atar yürek
Sesinde kördüğüm sıkar
Nefesinde büklüm büklüm ölüm
Sahipsiz, yitik öylece
Ey! Gece
Kirli güneşin vebâli boynuna
Pası Ay’ ına gölge
Çek kılıcını…!
Duanın yüreğinden müjde var
Tan vakti sabiye gebe…
Işığında yıkanmış gülden söz aldım
Yediverence taç olacak ufkuma
Şükran AY
Kayıt Tarihi : 26.5.2010 11:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güzeldi, kutluyorum....
Geçenlerde bir dostumun şiirde bol imge kullanımına bakış açısını okumuştum ki yanlış hatırlamıyorsam pek doğru bulmadığını söylemişti.
Ben de kendisini tek cümleyle teyit etmiştim. Şimdi içimdekini paylaşabilirim ki bu güzel şiiriniz vesilem oldu Şükran hanım.
Evet şiirde bol imge kullanımı zararlıdır üstelik okuyucunun şiirden çok çabuk uzaklaşmasına sebep olan unsurlardan biridir. Ama şiire çok daha derinden bakıldığında aslında 'bolluğun' içindeki 'sadelik' çok net görülebilir.
Dolayısıyla bu noktada elbette en önemli görev şairine düşer ama okuyucu da kesinlikle içsel önyargılarını dışarda bırakıp bu göreve ortak olmalıdır ki kazanan şiir olsun.
Demem o ki çok kolay boğulabileceğim bu şiirden müthiş keyif aldım.
O zaman şairim, tebriklerim hem size hem de kendime gelsin... :)
Sevgi ve saygımla,
Tebriklerim çokça..
TÜM YORUMLAR (3)