Ormandan şehre indim bugün;
Bizim kanuna benzemez,
Kurallar karşıladı beni...
Ayıyım diye dövünürken,
Şehrin köprülerinde ne tilkilere,
Dayı demek zorunda kaldım.
Hiç dermiyim be demedim tabii!
Demedim de sızlayan etimin nedeni;
Düştüğüm köprüler mi?
Ormandan şehre indim bugün;
Hayatı öğrenmek için,
Malumunuz orman özgür,
Huzurlu hayvanat, ağaçlarsa canciğerimiz.
Derken, yakılan ormanları gördüm;
Göbekli bir boğa öttürüyordu borusunu,
O çok ulu arslanların sustuğunu gördüm.
Ormandan şehre indim bugün;
Eğlenmek için,
Yitip giden insanlığın girdabında;
Dökülen bir şehri gördüm.
Acıdım insan kalanlara,
Tövbe yemin ederek,
Ormanıma geri döndüm...
(albatrosunguncesi.blogcu.com)
Fikret ÖzdalKayıt Tarihi : 28.5.2008 17:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

görünce okudum anlayana güzel bir mesaj vermişsiniz .eyvallah.mustafa-sufist_05
Tebrikler, selamlar.(10)
TÜM YORUMLAR (4)