Işığın kırıldığı an,
Kalbinin, direncinin.
İki yakayı birbirine yaklaştırıyor,
Bir vapur hergün.
Bir dalga çırpınıp duruyor,
Gövdesine vuruyor.
Deniz ağladı bugün...
Suların ağladığı an,
Gözlerinin, sevgilinin.
Irmakları doğuruyor, bütün bunlar.
Denizlere varılıyor sonra.
Bir takaya binip açılıyoruz;
Sonu bilinen bir sonsuzluğa.
Ve özlemin ıslıklandığı an,
Bir türkü formunda.
Yayla rüzgârları gibidir,
Ağaçların çağırışları.
Işığın kırıldığı zaman,
Kalbinin yarıldığı,
Direncinin kalmadığı.
İki yakayı birbirine yaklaştırıyor bir vapur,
Her akşam bu kentde;
Bir adam ağlayıp duruyor,
Ellerine düşüyor damlalar,
Süzülüp dağıtıyor mürekkebi.
Yine de, iki yakası birbirine gelmiyor hayatın.
Bu kadere vapurlar ne yapsın! ?
(albatrosunguncesi.blogcu.com)
Fikret ÖzdalKayıt Tarihi : 18.8.2008 13:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir türkü formunda.
Yayla rüzgârları gibidir,
Ağaçların çağırışları...
Hayatın tam ortasından yansıyanlar...
Harabelerden doğrulmaktır hayat...
Değerli DOSTUM'a saygılarımla...
Bir türkü formunda.
Yayla rüzgârları gibidir,
Ağaçların çağırışları. ...bir deniz esrarı çözülüyor dilimizden...şiiriniz bunun kanıtı...saygılar
Tam puanımlar, saygılar şaire :)
Kalbinin yarıldığı,
Direncinin kalmadığı.
İki yakayı birbirine yaklaştırıyor bir vapur,
Her akşam bu kentde;
Bir adam ağlayıp duruyor,
Ellerine düşüyor damlalar,
Süzülüp dağıtıyor mürekkebi.
Yine de, iki yakası birbirine gelmiyor hayatın.
Bu kadere vapurlar ne yapsın! ?
Güzel bir şiir zevkle okudum yürekten kutluyorum Saygılar...
TÜM YORUMLAR (30)