Albatros benim iç sesim,
Nefesim, hedefim.
Gurbete gidenler misali,
Koklaştık, sarıldık, ayrıldık.
Yukarıdan hep izler beni;
Şefkat ile, sevgi ile.
Ayrılık zor, ama dayanmak gerek,
Yaşamalısın der; diyarda emek ile.
Zorluklar yaşandıkça,
Bağrına taş basan ana misali.
Öğüt verir dayanmalısın der.
Ancak yetişip olgunlaşınca,
Kavuşacağız bu diyarda.
Gördüm silüetini rüyamda.
Zamanın mekanın ötesinde.
Beyaz yüzü penceremde
Titreşen çizgilerde.
Kayıt Tarihi : 6.4.2012 00:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Albatros kuşları; sıcak denizlerdeki bir adaya sadece üreme mevsimlerinde gelerek eş seçimi yaparlar. Yavrularını yetiştirdikten sonra ayrılırlar. Ta ki bir sene sonra adaya dönene kadar. İlk gelen eş diğerini beklemeye başlar. Eş gelmişse, kavuşma muhteşem olur. Ancak gelmemişse, o kuş artık ömür boyu yolculuğunda yalnızdır.
'Sadakat' demek olmalı, albatros demek..
Şiir de ona kurulu zaten.. 'Sabır, emek.. sebat..'
Yitirdiğini beklemek, semaya ellerini açıp izlediğini bilmek.. Ne yüce bir duygu..
Tebrikler Kadriye Hanım..
Hayat bize ne getirirse getirsin pes etmek yok. Kanatlarımız yettiği ufuklara doğru uçabilmek gerek.
Güzeldi şiir. Kutluyorum Kadriye Danacı Hanım. Selam ve sevgilerimle
Hayatı tüm zorluğuna rağmen tek başına hayatın tüm yükünü omuzlamış olmanın yanı sıra, çok uzaklara yolcu ettiği o sevgilinin yokluğu, acısı ve özlemi, hep rüyalarını süsler ve hep seslenir, işte o ses yüreğe direnç olur...Ve o rüyalar yüreğin yaşam kaynağı...Şiirinizi Kutluyorum Kadriye Hanım...
Saygımla...
TÜM YORUMLAR (9)