Alayına Uyuz Olurum! Şiiri - Ömer Dalman

Bir çöpçü,
geceyarısı sokaklarda kamyonla dolanırken
çöp kutularını nefretle ve isteksizce boşaltıyorsa,
yüzü o çöplerden daha pisse,

iş saatleri içinde bir temizlikçi
ofisteki çalışanlar arasında dolaşırken
akşamüstü temizliğini
mutsuz ve şirret bir ifadeyle yapıyorsa,

kod yazarak sayfaları inşa eden bir programcı
yayına alınan sayfaları
arkalarından lanetler üfleyerek yolluyorsa,

bir sandoviçci
sırada bekleyen insanlara makine gibi hızlı
bir sürü sandoviç hazırlarken
farelerden kurtulmak ister gibi bakıyorsa yüzlere
ve o peynirleri istemeden sıra sıra diziyorsa,
'alsınlar da defolsunlar' yazıyorsa pis bakışlarında,

devlet dairelerindeki kendine özgü atmosferde
çalışan,
oraya gelmeye mecbur kalmış insanların yüzlerine
sanki kendisine mahkumlarmış gibi lanet-lanet bakıp,
hem insanı, hem kurumunu lekeliyorsa,

ve patronların bazıları
kapısını kapattığında
çalışanlarından
'aşağıdakiler, sünepeler, ameleler' diye bahsediyorsa,

ben bu insanların alayına uyuz olurum!
lafıma karşı çıkana
onlara arka çıkana
ellerinden tutana
yanlarında politikçe durana
alayına, taburuna, bölüğüne uyuz olurum!

ve bunu bağıra bağıra her fırsatta dile getirir
gücümün yettiğini de gıyabında mutlaka eğerim!

bununla da övünürüm
gurur duyarım!

(Mayıs 2007)