Alavurt Şiiri - Bülent Öntaş

...
içinde dolaştığım
sahipsiz
yurt
serçe parmağımı koyduğum avurt
üç ayaklı masa,
yorulduğum ahşap tabure...
Sizi de alıp götürecekler benden
ve ne düşündüğümü soracaklar güne, geceye.
Bir sıla, bin gurbet koyacaklar gönlümüze
ve diyecekler ki:
"Suçlu kim?"
o tutsaklık yakışır mı gönüle...

Bilmezler ki susmaz insan
yalnız kaldığında.
Gün olur,
kavuşur insan dağa, ovaya; kavuşur cananı cana.
o özlemdir ayrılmaz ki bir daha...
Acı çayını içtiğim ince belli, narin
bardak...
Sessiz çardak...
Sevgiliye benzeyen dem,
dünkü gam, bugünkü sitem...

Soracaklar:
"Sevip de kanat çırpmayan ürkek güvercin,
bu mudur diye ahir ömürde?"
Bir b-ela göz,
kapkara sözler koyacaklar sıraya
ve diyecekler ki:
"Aranızdaki en hüzünlü murakıp kimdi o eski günde?"
Bilmezler ki hiçbir dilek/bilek yenilmez yola çıktığında.
Ardından dizilir dostlar halaya.
Vazgeçemediğimiz dün,
eskimiş yaprak...
Ben hangi sevgiliye ne desem?
Dünkü yolcu, bugünkü eski toprak...

Üstüne basa basa geçecekler üzerinden
ve diyecekler ardından:
"Budur işte üşengeç sevda, ol müzmin korkak."
Ne âşığa ne mâşuka
söz etmeyin kimseye, günden geceden.
Görülmüşse, görülmüştür o rüya;
kurulmuşsa, kurulmuştur o divan;
verilmişse, verilecektir yine
o eski kavga
o yağmur ki yağacaktır bir daha...

Bırakın rüyaya dalanlar dalsın.
Sen, divana kalmayansın; vakitsiz bir isyansın.
Soracaklar:
"Aşık kimin müptelası, maşuk kim?"
Belki müebbetliğinden,
belki de başka...
Velhasıl, dudaklar leb değmez, başlar eğilmez.
Suskun ve kurumuşsa yeşil ağaçlar,
boyasızsa kilimler,
baharsızsa mevsimler;
belki mısra ilminden,
belki halsiz düşmüştür onulmaz aşkın elinden.
o heves ki değecektir dudağa...
Dönülmez göçüne karıştığım alavurt,
bir gün yeşerecek bozkır, taş toprak
Solmadan g-izini koruyacak
bu nakış, ol mahzun bakıştaki hak
gül rengi ahengiyle
dar-
almış yüreğimde...

o güneş ki doğacaktır sabaha...

Bülent Öntaş, 04/07/2025

Alavurt; az tavlı, yarı kuru, yarı yaş toprak
Alavurt; halı göbeğinin ortasındaki düz dokunmuş koyu kısım
(Yeşilova- Aksaray -Niğde)