Alanya Maceramız Şiiri - Fatih Meydan

Bir hayırlı vesile Alanya maceramız
Pekte uzak sayılmaz yarım günlük aramız

Gel deyince dayısı ciğer parça yarımız
En ön safta ayrıldı elbet bizim yerimiz

Arkamızda kalanla sarıldık vedalaştık
Vakit girmeden önce Alanyaya ulaştık

Görünce vaziyeti şaştık ilahi şaştık
Dedim yolu şaşırıp sahra çölüne düştük

Gecenin ortasında ateş yağıyor ateş
Sanki çatıya düşmüş yerinden kopup güneş

Rüzgârla işgal oldu bedenim karış karış
Zamanla aramızda başlardı kör bir yarış

O alevden dilini dokundukça tenime
Köpürüp taştı ruhum sığamadı bedenime

Mahşerde hesaplarım düşmüş gibi önüme
Dehşetle baka kaldım dönüp kendi kendime

Çöktükçe kâbus gibi daralttı nefesimi
Bağırırım duyamam ben de benim sesimi

İmbat meltem karayel burdan uzak esiyor
Güneş bütün gücüyle nefretini kusuyor

Bir dev gibi rutubet üzerime basıyor
Ben bu halde yanarken koca şehir susuyor

Yangından daha büyük yakanın ihtişamı
İnsan nasıl sürdürür bu şartlarda yaşamı

Neye yansam şaşırdım ayağa mı başa mı
Gündüzünden ziyade Alanya'nın akşamı

Fatih MEYDAN