*Alanya Kalbim.Akdeniz Benliğim*

ALANYA KALBİM.AKDENİZ BENLİĞİM

Şu an İstanbul donuyor sanki.Ağır,yapış-yapış bir soğuk var dışarıda.Kirli-gri bulutlar ve sis.İnsanın içi daralıyor.En iyisi,düşlere savrulmak.
Hayatım boyunca,hiç kış olmayan bir yerde yaşamak istedim.Ama bu,o kadar uzak bir düştü ki...Şimdi sanki avuçlarımda o düş.Birdenbire bırakılıverdi avuçlarıma.Anlamını ve değerini,ömrümce bileceğim gerçekleşmesi için,küçük adımların yeterli olacağı,o harika düşümün.
Geçtiğimiz iki yaz tatil yaptığım,her şeyden kaçtığım Alanyada,yine tatil düşü kurarken.İnanılmaz bir mucizeyle,temelli kalacağım.Benim için uygun koşulların-olanakların hazırlanmaya başladığı,güzel kentime yerleşeceğim,en kısa sürede.
5 Temmuz 4 Ağustos 2008 tarihleri arasında,harika bir tatil yaptım.Her anı,inanılmaz güzeldi.Çok sevdiğim,ailem bildiğim bir çevrem vardı.Orada geçirdiğim bir ay süresince,bu sevgi çemberi büyüdü-büyüdü.Üç yıl öncesine dek,sadece Antalyanın bir ilçesiydi Alanya benim için.2007 yazında bir çılgınlık yaparak gittim ve on gün kaldım ve hayatımın cenneti oldu.Dinlemesini bilince,yürek seni hep doğru ve güzel yerlere götürüyor.Tek İlhan’ı tanıyordum yazışarak ve birkaç telefon konuşması sonucu.Sonra,ailesi-ailem,çevresi çevrem oldu.On gün,bana onlar baktı.Çağımızda insanların,kendi anne-babasına,çocuklarına-akrabalarına bakmadığı bir yozlaşmada.O harika arkadaşım ve ailesi,prenses gibi baktılar bana.İnsan böyle güzelliklerle karşılaşınca,hayata daha bir sıkı sarılıyor.Yaşam,anlam ve değer kazanıyor.Yüreğinin bütünleştiğini duyumsuyor.
Geçen yıl,2.kez gittiğimde,yanımda yardımcı bir öğrenci hemşire götürdüm.Gönlümce yaşadım.Yeni ve çok güzel birçok insan daha tanıdım.Hiç tanımadığım insanlar bana yardım ettiler.Hayatımı kolaylaştırmak için,her şeyi yaptılar.Her gün dışarıdaydım,neredeyse sabahlara dek.En basitinden,kaldırımlardan çıkarken,birisi, tutup sandalyemi kaldırıyor,teşekkür etmeme vakit kalmadan,uzaklaşıyordu.Bir gün baktım,her gün gidip geldiğim yollar üzerindeki kaldırımlara,esnaf rampa yapmış.Çok mutlu oldum,yüreğimle teşekkür ettim.Zaman zaman oturup,hem müzik dinlediğim,harika manzaralı cafe-barda,hesabı istediğimde.Hesabınız ödendi sözlerini az duymadım.Cafe sahibi yapıyordu bunu.Küçük hediyelerdi bunlar bana ve kabul etmemek,büyük kabalık olurdu.Yolumuzun üzerindeki bir mısırcının elinden,güç kurtuluyordum.Her gece,bana bedava mısır vermek istiyordu.Yolumu gözlüyordu sanki.
Bir gece yarısı,kaldığım otele dönerken,süpermarkete uğramıştık.Kayısıyı kastederek,”Bir tane tadına bakabilir miyim? ”demiştim.İlgili bey,şeftali istediğimi sanarak,kocaman bir şeftaliyi keserek,dilim dilim,elleriyle yedirdi bana.Şaşkınlıkla,yüzüne bakakaldım.”Tamam bundan da alacağım ama ben kayısının tadına bakmak istemiştim.”deyince.Olsun,onun da tadına bakarsın,yanıtını aldım.Şeftalinin ücretini vermek istedim,almadı.O kadar duygulandım ki…
Sık sık denize gittim.Tekerlekli sandalyemle,denizin içine oturdum.Dalgalar hızla bacaklarıma çarpıyordu.Akdeniz beni almak istiyor diye düşündüm hep.O konumda,ben Akdenizden daha güçlüydüm.Sımsıcak ve sert hareketlerle sarıyordu beni çepeçevre.Ama alamıyordu.Bakıcım da yüzme bilmediğinden,giremiyordum denize.Bir gün,hiç tanımadığım bir aile soktu denize beni.Elinden kayıverdim beyefendinin.Korkmadım.Korkmaya zamanım olmadı.Hemen sırtüstü çevirdi beni.Sudan-denizden korkmuyorum.Sonraki günler,can simidiyle hep girdim denize.Yine tanımadığım insanlar yardım ediyorlardı.Hayatımda ilk kez,geçen yaz girdim denize.Ben deniz aşığıyım.Hiç çıkmak istemiyordum ve saatlerce kıyıda oturup,dalgaları seyrediyor,deniz annemin sesini dinliyordum.Ama ne yaptıysam? Bir türlü,çikolata renkli olamadım.Beyaz tenim,biraz koyulaşıyordu o kadar.
Sevgili İlhan,Ayşe ve tüm ailesi,başka yerde yemek yememi yasakladı.Onların ve tatlı meleğim Hürriyet hanımın haklarını,hiç ödeyemem.
Ya hep beraber,ya da bakıcı kızımla,cafe-barlara,diskolara,türkü barlara gittik.Dansettik,deniz kıyısında sakin sakin oturduk.Alanyada gece sabaha dek caddelerde,sokaklarda gezmekten korkmuyor insan.Sürekli kalabalık.Gündüz,sessiz-sakin.Sıcak çünkü.Ancak denize gidilir.Zaman tersine dönüyor orada,eğer tatile gitmişseniz.
Bir oteldeki kına gecesine davet edildik.Dönmeme birkaç gün vardı.Onca gün,o oteli niye görmedim? Orada neden kalmadım diye çok üzüldüm.Denize sıfır,eşsiz manzaralı bir yerdi.Ve sahibi,gerçekten mükemmel bir insan,beyefendiydi.Ben seni daha önce görseydim,hiç bırakır mıydım? Dedi,ben üzüldükçe.
Birçok güzel insan daha tanıdım.Dostluk-sevgi çemberim büyüdü.Beni dik rampalardan,yüksek kaldırımlardan indirip-çıkaran sayısız iyi insanları hiç unutamam.
Döneceğim gece hiç uyuyamadım.Ağlıyordum,kalbimi bırakmıştım Alanyada. Harika-güzel insanlarımdan,sevgili Akdenizimden,ayrılmak istemiyordum.Sanırım,yukarılarda biryerlerde,yüreğimin sesi duyuldu.Çok büyük olasılıkla,artık tatile değil,temelli gideceğim Alanya ya.Sabırsızlıkla,o günü bekliyorum.Orada sevdiğim herkes te,sevinçle,hazırlık yapıyorlar.İçim kıpır kıpır.
Nilgün ACAR
04. 01. 2009