Alanya Şiiri - Celal Odabaş

Tahtında sultanlar payidar oldu,
Hani sarayların yok mu Alanya.
Rengin neden böyle sarardı soldu,
Dostundan düşmanın çok mu Alanya!

Saray Mahallesi saraysız kalmış,
Yerini oteller, moteller almış,
Para, pul insanın aklını çalmış,
Zenginin aç, fakir tok mu Alanya!

Nerde çarşıdaki demircilerin,
Antika mı oldu semercilerin,
Devesiz kalmış devecilerin,
Bu sana reva mı, hak mı Alanya!

Susuzluk çekiyor şimdi Su gözü,
Bu hâle koyanın ak olsun yüzü,
Varsa söyleyecek haklı bir sözü,
Söylesin kara mı, ak mı Alanya.

Gül’e hasret kalmış Güller Pınarı,
Kuruttular Lifos’taki çınarı,
Pis kokular sardı dört bir kenarı,
Şu akan lağım mı, Sak mı Alanya!

Tepe Mahallesi, Bektaş Sırtları,
İçten içe yedi beton kurtları,
Turizme bağladık tüm umutları,
Derdine bir deva yok mu Alanya!

İskelesi, tersanesi, kulesi,
Surları sanki aslan yelesi,
Cihanı dolaşsan yok ki böylesi,
Görenin şaşıyor aklı, Alanya!

Nerede beyler, nerede ağalar;
Viraneye döndü bahçeler bağlar,
Dönüyor devran, değişti çağlar,
Sende ne çileler saklı Alanya!

Meftunizade’yim(*) yabancı adım,
Dolaştım her yanı ben adım, adım,
Şu fani dünyadan bir tat almadım,
Bencileyin kara bahtlı Alanya!