Alanlara Sığmayız Şiiri - Mevlani Ulusoy

Çoğu insan açlık sınırında yaşıyor,
Çekilen çile kader mi diye soruyor,
Emeğimiz artık geçim için yetmiyor,
Alanlara sığmayız, yürüyelim birlikte.

Ulusal bilinci gelişen çabuk uyanır,
Kendi özüne, kendi gücüne dayanır
Her yan al bayrak rengine boyanır,
Alanlara sığmayız, yürüyelim birlikte.

Gece, gündüz çalışıp boş gezmeyiz
Doğru söze güvenip yalan demeyiz,
Alın teriyle kazanıp haram yemeyiz,
Alanlara sığmayız, yürüyelim birlikte.

Dürüst, saf ve merttir bizim özümüz
Baldan tatlı, şirindir bizim sözümüz
Böyle gitmez elbet gülecek yüzümüz,
Alanlara sığmayız, yürüyelim birlikte.

Sevgi, saygı hepimizin gönül serveti
Ana, baba, çocuklar evimizin zineti
Dostça, hakça paylaşalım her nimeti
Alanlara sığmayız, yürüyelim birlikte.

Ulusoy’um, duruma bakınca ağlarım
Yaralı gönlümü ateşe atarak dağlarım,
Dede Korkut’ça destan yazıp çağlarım,
Alanlara sığmayız, yürüyelim birlikte.