Alanın çok...kalanın yok Şiiri - Atilla ...

aşkı yakarken gökyüzünde
bütün geceleri söndürüp
yıldızlarını sökerek bağrından
senden ötürü
özenle büyütürken içimde
senli sevi düşlerini
alacalı bulacalı
kuytulara atıp kendini
yok olmak istiyorsun

aşk dolu sözler yazarken
senden yana
bildiğin
bilmediğin
bütün aşk şiirlerinden
ve aşk şarkılarından
ezgiler katıp içine
umursamaz tavrınla
her harfi bir kalemde
boşluklara atıyorsun

koynumda
senin için taşıdığım
öbek öbek ve rengarenk
bütün çiçekleri
suyu boşaltılmış vazolarda
yapayalnız kurutuyorsun

bir papatya gibi
bir uğur böceği gibi
bir meltem esintisi gibi
minik buseler kondurmak için
yaklaşırken dudaklarım sana
çalıyorsun benden dudaklarını

sana aşk diyorum
sevda atıyorum başından aşağı
yüreğimi koyuyorum önüne
silip bütün geçmişimi
silip bütün geçmişini
aşkı sunuyorum
saf aşıklar gibi
oysa sen
'geç bunları
...pazarda bile alıcısı yok”
diyorsun
ya korkuyorsun aşktan
ya da …?

aşk yanarken içimde
sana…sadece sana
söndürmeye dönüyor gözlerin
deli alevimi

yazık…aşkı s/atıyorsun ruhunda/n
alanın çok…kalanın yok

03.08.2007

Atilla Güler