Alandı könlüm Şiiri - Sevinc Arzulu

Sanırdım deyərsən-“məni bağışla”,
Sönməz eşqin odu qarla, yağışla.
Sən elə yandırdın bircə baxışla,
Atəşsiz odlara qalandı könlüm.

Dərdi dildə gəzər hey əfsanə tək,
Odlara yanar o bir pərvanə tək.
Qəmlənəndə dəli tək, divanə tək,
Əlçatmaz xəyala dalandı könlüm.

Qəm-kədərdən uzaq qaçıb da Sevinc,
Günəş olub işıq saçıb da Sevinc,
Bir gün də gözünü açıb da Sevinc,
Gördü eşq-məhəbbət yalandı, könlüm.
Fərəh satıb qəmi alandı könlüm.