Alamut Mahpushane Kalesi

Alamut mahpushane kalesi

tutar ateş verirdin gözlerime
ve gecelere bırakır giderdin
yetim kalırdım, yanardım
kendini suçlu duyardı karanlık,
uyuyamamışsam ala şafak da öyle...
bir akşam olsun kalacağına düş kurar
avunurdum...
sesinde uyanırdı suçsuzluğa sabah
o zaman
gövdende uyanır bu yetim yangın...
meğer ateş aldığım gözlerinin ardı,
küllenmiş bir yüze aitmiş...
şimdi baksan bütün yapraklarım dökülür
şaşkın şiirler çiziyorum,
bozguna uğramış yüreğim atlasına
sonrasız şiirler...
nerenden yakmalı beyoğlu seni?
ömrüme getirdiğin için bu mosmor rezili...
martılarla göz göze gelmekten korkuyorum
Alamut'ta
sensiz mahpus türküleri oluyorum
volta oluyorum,sabır
alamut mahpushane kalesi...
ışıklarım ağrılar içinde
nisan yüreğimde dibe vurmuş,
baharlığından utanmış!