Alamadıklarım Şiiri - Hüreyla Balcı

Nedense kendimden yaşama bir yazı armağan edecek olduğumda hep hayat diyerek başlamak geliyor içimden
Hayat kelimesine ya da hayata bu kadar mı vurgunum
Ya da hasretim...
Hayat böyle gidiyor
Hayat şöyle gidiyor
Hayat iyi gidiyor
Hayat kötü gidiyor
Hayatı sevmiyorum
Hayatı seviyorum hem de çok
Hayat şu sıralar bana iyi davranmıyor
Bugün çok üşüdüm hayat bana soğuk davrandı
Peki hayattan almadığım ne
Devamlı istediğim...

Onun detayına inmek önemli olan
Kaba saba görünürde olanları
Ya da herkesin farkettiği şeyleri görmek değil
Ben arkasındakini görmek istiyorum
Büyük bir meşe ağacının yanından geçerken
Kapladığı yere bakıp 'ne güzel bir ağaç! ' demek istemiyorum
Yanına yaklaşıp gövdesindeki nasırlara
Döktüğü yapraklara
Kuş yuvası var mı ona bakmak istiyorum
Altında gölgelenmek
Ve kollarım gövdesini sarabiliyor mu ona bakmak istiyorum
Sonra 'ne güzel bir ağaç! ' diyebilmek istiyorum
İşte belki o zaman hayattan istediğimi alabilirim
Onun gizemini öğrenebilirim
Belki o zaman severim
Belki o zaman hasretim biter...

Ben uzaktan baktıkça
O hep o kalacak
Herkesin 'o' dediği 'O'

Ama hayat bu değil!
Hala bizim farkemediğimiz çok derin gizemleri var onun
Ve her zaman büyülü kapılarını ardına kadar açmış
Bizim girmeye cesaret edeceğimizi umarak...

O yüzden hep onunla başlamak istiyor parmaklarım
Ondan konuşmak
Ondan bahsetmek zevk verici
Çünkü bitmiyor
Sınırlayıcı değil
Ve tecrübe edilmeye açık...

16.04.2007