Âlâm. Şiiri - Vedat Korun

Bir âlâm ki fârıkası yok.
Bir duâ ki mürûr-ı eyyâmı yok..
Öyle bir halde ki ma’mûre-i derûn,
Derûn-i dilden âlem-i ma’nâsı yok.
Keder-efzâ sarmış sîne-i sâfımı.
Nefs-i levvâmme’nin müdânisi yok.
Bir kurnadan su içen şu bülbüllerin,
İmdi bir katre çeşme-zârı yok.
Geçti sermestî ömr-i pür-şitâbım,
Mâziyi okuyamadım âtinin kitâbı yok.
Yetiş ey kadeh-bâz!
Senden gayrı pîş-i nazarım yok.

08-12-2009.
Âlâm…kederler,acılar.
Fârıka…fark eden,ayıran.
Mürûr-i eyyâm…günlerin geçmesi.
Mâ’mûre-i derûn…gönül şehri.
Derûn-i dilden…gönülden.
Âlem-i mânâ…rüya âlemi.
Keder-efzâ…keder verici.
Sîne-i sâf…temiz göğüs.
Nefs-i levvâmme…azap verici nefis.
Müdâni…eş,benzer,yakın.
Ömr-i pür şitâb…acele geçen ömür.
Çeşme-zâr…çeşmesi,pınarı olan yer.
sermestî...sarhoşluk.
Kadeh-bâz…kadehle oynayan.
Pîş-i nazar…göz önü.