Durmadan anbean dolar boşalır
Sihirli yalnızlık sarar herkesi
Bir mekân bir başka mekânı alır
Kesilir ötede ağıtın sesi
Sükûtu zorluyor ürperten sesler
Gel artık seyreyle bu hıçkırığı
Yan yana dizilir cansız kafesler
Kafes canı görmez canda çarığı
Makam rütbe şöhret her şey son nokta
Dört biryan akıyor dönüş yerine
Kuşkusuz bu dönüş öğüt “alak” ta
Zaman mekân insan,yârdan yârene
Kayıt Tarihi : 1.9.2009 10:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
96 - Alak Mekke döneminde inmiştir. 19 âyettir. Sûre, adını ikinci âyette geçen
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!