Aladağ Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Bu kadar tükenmiş, bu kadar hırpalanmış
Nice insanoğlu bu kentte umutlanmış
Bir gözleri yolda, bir gözleri kitapta
Bir çocuk bekliyorlar ellerinde harita
Gör ki ne zaman başlasak
Dökülmeye akıl sırası
Ne zaman cebimizi alsak
Doldururuz kahpe kârla
Önce doğruluktan çıkmışsak,
O zaman anlamaz özgürlüğü;
Özgürlük yalnızca doğrulukla var olur.

Kölelik azaltılır mı çocuklar?
Ölü sayısı kârlıdır bu düzenin mimarlarına
Ve zindanlar hep dolup taşar....
Göğsümüzü yırtacak kadar yakışıklı bir düşman lazım bize;
Üstelik milyonlarca adı olmalı.
Yanındakini de götür, varmak nereye?
Bu bir yaşam yasasıdır.
Ve gördük ki en güzel şehir,
Hiçbir şeyden korkmaz,
Sadece aşktan ve barıştan korkar.

Üç beş olayı güzel kardeşim.
Sessiz sedasız döşer devlet ölüsünü
Bir dağ başında.
Gel gör ki
Bir buzdolabı kadar akıl
Ve bir elma kadar masum
Bir tefecinin bilecik kesilişine
Esaslı meşruiyet bahanesi
Bulabilmekte
Tanrının insanlarına değil, kendi göğsüne dayan!