Alaçam'da Çocukluğum

Yusuf, Bekir, Celal,
Gelin çocuklar
Hazır yağlı ekmekleriniz,
Yerseniz sevinecek,
Bu güzel anneniz

Kapınca ekmekleri,
Koştuk Bekir'lerin bahçeye,
Sarkıyordu dallardan
Sapsarı ayvalar,
Sanki Tanrı'dan hediye.

Birlikte taşladık
Ayvayı ve köşedeki narı,
Görünce Dedeyi
Dayak yememek için
Yağladık tabanları

Kırlarda, bahçelerde
Oynadık, el ele,
Dualar okuduk
Şükrettik,
Doğan her güne.

Koşturarak giderdik
Her gün okula,
Şekerden tatlıydı
Biberden acı Dursun Bey,
Kulak ağır, gözler buğulu,
Otuz senelik Hoca bu
Hey gidi hey.

Düşünce Dağlara
Yılın ilk karı,
Beklerdik ovalara,
İnsin diye kuşları.
Elimizde sapanlar,
Cebimizde taşlar,
Nasibini alırdı,
Zavallı kuşlar.

Bazen av sahamız
Çaylar ve dereler,
Elle balık tutmak
İstiyordu özel hüner
Av sonrası halimize
Kızmazdı anneler.

Kıl tuzakları kurar,
Ağlarla Saka tutardık
Güzel ötüşlü
Bir kuş için,
Günlerce koşardık.

Yaz gelince,
Şen olurdu Geyikkoşan.
Ağaç altlarına
Serilir, kilimler, halılar,
Hoş olurdu,
Yazlık yaşam.

Serinlemek isteyen
Atar kendini
Karadeniz'in sularına
Serinde kalmak isteyen
Yayılırdı ağaç altına

Geyikkoşan yetmezse
Uzanırsın Yakakent'e
Balık lokantaları
Taşlı bir deniz,
Daha ilerde
Mal Gölü,
Sanki cennettesiniz.

Böyle geçirdik Alaçam'da
Ellili yılları
Okuduk okul zamanı,
Oynadık kalanı,
Stres nedir bilmedik
Yaşamadık bunalımları

(İstanbul, 2 Mart 2005)