Alacakaranlıktan Notlar

Kalbimden; doğan güne inat bir vakitlerin tam ortasında
Yeniden gülümseme belirdi yüzümde
Ve hep alacakaranlığın belli belirsiz kimliğinde
Ne siyahi ne beyazımsı
Her yer grimsi
Sanki gülümsemek ile ağlamak arasında kalmak gibi
Halbuki,
Doğan güneşle inatlaşmazdım ben
Kendisi ile aram iyi olmuştur her zaman
Bir gülümseme çakardım aydınlık yüzüne
Hafifçe bir "merhaba"...

Kendimi sürgün etmişim alacakaranlığa
Sabahları gelmez olmuş bizim fakirhaneye
"Yalnızlık" diye tuttururken
Saniyelerle zaman ölçer oluyorum artık
Sürgün, alacakaranlığın emanetine...

Gün, güneş, yıldız, ay
Parlayan ne varsa
Artık bana,
Bize...
Bunu haykıran "Sezen" kadar olamadık vesselam
Biz yine gün doğurmadan devam ediyoruz yaşamaya
Sürgünden dönsek ne çare
Alacakaranlık bu
Sürgünden de öte...

27 TEMMUZ 2020
arhavi/artvin
saat: 04.00