Diyarbakır surlarında kaybolmuş bir tarihim.
Mardinde kucak açılmış bir turna,
Ben Maziyim; Deryalar çeker kokumu,
Yarim: Gömün beni yerime; Toprağım sarsın, Sarabileceği kadar vücudumu...
Bir zaman kaybolur içinde biz,
Gözlerin ela; Ölürken bembeyaz elbiselerimiz,
Sadece sevdim diye mi bu alaca karanlık dünya?
Bilmez misin yar? Yüce Allah kerim
Bir şehir var. Geceleri soğuk,
Sabahları esen bir rüzgar.
Bir sevda var.
Kan çeker kanı
Beynimde kurşun
Kalbimde aşk
Bir kağıt var
Birde Yağmur damlaları
Damlalar şiirlerimi yıkar.
Bir masal vardır ki
Mardinim.
Beni Derinden yaralar
Çok karanlık bilmezsin neden;
Çok zalim var.
Çok aşk var.
Kim bilir Eziyet neden
Alacakaranlık Mardin
Bu bedel neden
Çok sevdim seni
Halende öyle
Sen kapkaranlıksın ben ise bembeyaz
Sanki kar ile katran gibiyiz.
Kimi yakar kimiyse söndürür
Alacakaranlık mardinim
Bu sevda beni öldürür.
Kayıt Tarihi : 2.7.2014 15:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!