Alacakaranlık Şiiri - Müjdat Şan

Alaca karanlık zamanlarda
Alır götürürler seni
Bilmezsin nerde olduğunu
Sabahı olmayan geceler
Gelir geçer yıllarca
Aıştığını sanırsın
Kendinle konuşursun

Hücrem zındanım
Dört duvarım
Gözlerime yapışan tavanım
Ömrümden ömür çalanım
Demir kapılı yüreğinden
Buz gibi eser nefesin
Gece nem yağmuru
Yağar koynuna
Ben anadan doğma
Ben üryan çırılçıplak
Zemin beton ben yalınayak
Çivi gibi saplanırım bağrına
Başıma balyoz vurdu vuracak

Ne sen benden bıkarsın
Nede ben sana alışırım
Zulmü senden öğrendim
Gardiyanlarının eliyle
İşkenceyi sende gördüm
Cellatlarının gözüyle
Ama
Direnmeyi yüreğimden
Katlanmayı bedenimden
Kavgayı bileğinden öğrendim
Vız gelir yağlı urganların
İşkence tezgahların
Ben kavgamla geldim
Kavgamla giderim burdan

Hücrem sen tanırsın beni
Tırnaklarımın izi
Hala yüzünde durur
Hadi anlat onlara
Kaç zaman geçti aradan
Kaç soğuk gecende
Vurmak için beni sırtımdan
Kaç kez burunburuna geldim
Ölümle paslı ranzanda
Anlat bilsinler
Neden senden giden
Nefes almaz gülmez konuşmaz
Neden sende şafak sökmez
Neden tanyeri ağarıp güneş doğmaz
Hücrem anlatta bilsinler
Sen hep geceydin degilmi
Sen hep gece
Anlat bilsinler

Müjdat Şan
21 EYLÜL 2019