Sabahın alacakaranlığı;
Sessiz,sakin,esrarengiz...
Etrafta büyülü bir hava
Ruhumu etkiliyor.
İçimde bir sızı...
Müezzinin sesi,derinlerden geliyor.
''İnsanlar,uyanın! ''diyor.
Allah'la başbaşa,kendimle başbaşa
Vicdanımla hesaplaşıyorum.
Tuhaf bir sıkıntı hissediyorum.
Para,aşk,gezip tozma...
Bana zevk veren ne varsa
Ne kadar boş,ne kadar anlamsız.
Kendimi küçülmüş,zavallı hissediyorum.
Bu ezanlar günde beş kez okunur.
Neden sabah ezanı bana böyle dokunur?
Ben küçücük,ben zavallı,ben çaresiz.
Senin en mükemmel,en güzel eserin
Ey yüce Allah'ım! Biz insanlar değil miyiz?
İyi ama neden,herbirimiz senin değil de
Günlük işlerimizin,küçük ihtiraslarımızın peşindeyiz
Kayıt Tarihi : 4.4.2007 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hangimiz küçücük değiliz ki...
hangimizin yüreği kocaman değil ki,
sevda mı bizi en küçük yapan, hangimiz alaca karanlıkta yokuz?
Hadi boş ver şükredelim...
Mustafa Yılmaz
İzmir
Kalkınmış ülkeler de sabah ezanı yoktur ama oraların insanları tam o vakitte kalkıp çalışmaya başlarlar.
Geriliğimizin nedenlerinden birisi de uykuculuğumuz ve uykumuzun yanlışlığı galiba...
Şiiriniz çok güzel.Kutlarım.
TÜM YORUMLAR (2)