Alacakaranlık Şiiri - Fatih Porsuk

Alaca karanlıkta bir ormandayım
Git gide kuyuda kayboluyorum
Ağaçların arasından süzülen
ışığa koşuyorum,
Ayaklarım çıplak,üstüm param parça
Çalılar yüzümü elimi çizik çizik kanatıyor
İnceden inceye

Soluk soluğa kalıyorum
Yönümü şaşırıyorum artık
Nereye koştuğumu da bilmiyorum
Acıkıyorum sevginin, şevkatin her türlüsüne
Yırtıcı kuşlar amansızca tepemde dönüyor
Sırtlanlar pusuda, tek silahım zula da

Şevkat denen sevgi denen
O silahı kullanmak istiyorum
Ama sırtlan ne anlar sevgiden
Sürüngen şevkatten ne anlar
Kuşlar göçüyor hayallerimle

Alaca karanlık ta ormanın kuyusunda
Puslu bir ses
Anlam sız karmaşık
İç gıcıklayıcı,can acıtan

Ama koşuyorum hala
Yaşlanmış yosun tutmuş ağaclar
Arsından süzülen ışığa doğru

09/02/2006