Alacakaranlık Şiiri - Fuat Eriçok

uyanıp henüz ak gün doğmadan karanlığa
düşündün mü zamanı geçmiş ne gelecek ne
iyimserlik bedbinlik kozmos sonsuzluk doğa
korku nefret aşk hüzün düş ve gerçek üstüne

tam o an ne aydınlık ne karanlıkken zaman
gölgeler belirmeden düşler sönmeden henüz
hani ne tam uykuda ne uyanıkken kafan
çizgiler belirmişte renkler dönmeden henüz

tam neresinde acep insan o an zamanın
gecikmiş dün mü yoksa erken bugün mü anlat
gerçeğin başlangıcı bitişi mi hülyanın
siyah da yok beyaz da grinin mi saltanat

beden yarı uykuda bilinç yarı uyanık
hayaller canlı sanki gerçekler silik solgun
geçmiş şu an ve yarın karışmış boz bulanık
kâbuslar zayıflamış korkular daha dolgun

saklıyı görür gibi duyar gibi sessizi
organlarım uyuşuk zihnim bulanık cansız
gizli belirir gibi madde yok yok ses izi
sanki başka boyuta geçer gibi apansız

dönme dünya burda dur burda dur zaman akma
sanki çözer gibiyim nedir madde ruh nedir
aklım sabret ne olur sakın beni bırakma
sanki sezer gibiyim sanki hepsi bendedir

fakat heyhât ne yazık durdurulamaz zaman
sonsuzdan akar gelir yine sonsuza akar
sabah alacasında uyanırken an be an
sanki zihin delirir tuhaf şimşekler çakar

(ekim ‘02)