Alacağın Yok Şiiri - Emre Yıldız Karaman

Ağlasam ne fayda ki dedin artık ‘’elveda’’
Giderken şu gönlümü alacağın yok senin.
Yaşanan bu maziye artık ederken veda
Yüzüme son bir defa güleceğin yok senin.

Yalandan bari olsa boynunu bükseydin yar,
O pamuk ellerinle, kalbimi sökseydin yar,
Keşke bir kurşun ile kanımı dökseydin yar,
Hazan vurmuş gönlümde solacağın yok senin.

Bilirim bu hasretin yüreğimi yakacak,
Bilirim bu nefretin umudumu yıkacak,
Bilirim bu bekleyiş yine boşa çıkacak,
Bir gün olsun kapımı çalacağın yok senin.

Hasta düştüm ömrümün şu gencecik çağında,
Eridim tükendim yar bu sevda ocağında,
Son nefesi vermeyi istesem kucağında,
Gül yüzlüm insaf edip geleceğin yok senin.

Kulak ver şu sesime beni birazcık duyda,
Ben sana alçaldıkca sandın kendini ay/da,
Bu aşk serüveninde Mecnun olsam ne fayda,
Kadrimi kıymetimi bileceğin yok senin.

Gözündeki ışığı, demek yanlış gördüm ben,
Demek ki yollarına boşa ömür serdim ben,
Allah şahit sevgilim her şeyimi verdim ben,
Artık bir zerre dahi alacağın yok senin.

04.08.2013