Alacaatlardaki Mermi Ve Sinemdeki Elif

Mağlubiyetimin ismidir Sevda !
Şafağın allığıyla boyalı kahrolmuş hislerim
Devam ettirmektedir kandan yağmurlar yağdırmaya
Bu bembeyaz papatyalarda bir öpüş hissidir bilirim
Arafındayım dün ile bugünün
Bu tereddüt ise kan akıtmıyor damarlarımdan
Şiirlerimden vazgeçtim
Sevdiğim alaca atları mermilerin hararetinde görmekte varmış
Soğuyor kalbim bir akşam serinliği misali
Üşütüyor ayrılık
Şimdi yakmak vaktidir
Eski paltomun iç cebinde kalmış köhne şiirleri
Bazen yarına kalmakla itfa oluyor
Bazen ânında akıtmakla dahildeki cehennem
Gün ağarmanın eşiğindedir
Karanlıklar boyuyor mavi duvarları
Ben asmış bulunuyorum bir gaflet anımda hüznün muskasını boynuma
Her bahar hicret eden kuşlara dönmekte varmış
Sevdim
Bir kalp yangının dumanında kaldı hatıralar
Sevdanın ismi hasretti
Bülbülü gülden kopardılar
Ve;
Şimdi görüyorum her şerhasında müjganındaki yorgunluğu
Öpsem geçerdi belki
Lakin sen istedin koca dağları taşımayı gözlerinde
Elif’ten maada yoktu da bir talebim
Lakin vavdaki hüzünle kahroldu şiirlerim
Beni bir esaret karanlığına hapsetti bükük boynum
Kuşların uçtuğunu dahi göremedim
Ve
Beni hissizleştirdi bu zaman
Lakin
Her bakışındaki yorgun kemanları sinemde hissettim.

[ 16.24.04 / 31.08.2022 - Çarşamba - Malazgirt ]