Alaca Şafaklara Şiiri - Sadık Softa

Alaca şafaklar da kaybolmak üzere,
Yitik gecelerimin çetelesini yitirdim.
Gece, alaca şafakla alıp gitti başını;
Bereketlendikçe peş peşe bereketlendi,
Ömrümü hoyratça yedim bitirdim.

Alaca şafaklarda yutturdum geceleri,
Açık siyah ve alaca şafak karıştı hep,
Kumru ve güvercin ninnileriyle uyudu gece,
Kumru ve güvercin sesiyle uyandı şafak,
Gecenin serinliğini seninle dinledim.

Siyah ve beyaz tek çizgide uzanırken,
Tam ortasında kırmızı bir nokta gibiydim,
Sen daha uykularının uzantısında uzanırken,
Ben seni yaşarım sessizliğinde gecelerin.
Gecelerin serinliğinde seninle serinledim.

Alaca şafak da yürüdüm, sensizliğin üstüne;
Sensizlikte boyamışım gecelerin rengini;
İlk ışıklarına çığ düşende şafakların,
Sen uyku mahmurluğunda uyurken,
Kumrulardan sana selam gönderdim.