Alaca kuşağıdır, tazelendiği yaraların,
Puslu hayaller dargın umutlar,
Kalbinin izi, yüzünde parlar.
Durgun denizin hali var, çizgilerde…
Burukluğun, Düşen bir yaprak emsali gibi,
Bile bile gönül kayganlığın.
Hani bir vakittir, serzeniştedir gönül.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
