Alaca karanlık. Şiiri - Fehmi Tazegül

Dilleri tanrıya bir şeyler yakarıyor.
Sabah evdekiler kalkıyor uyanıyor.
Yüzleri ibadetleri kıbleyle başlıyor.
Sabah karanlık gökyüzünde elleri.

Oturup kalkıyorlar birtakım kederle.
Bir seslilik vardır onların evlerinde.
Mazileri kalmıştır sobanın közünde.
Anlatıyor gözleri acıları bir şeyleri.

Susuz kalmışlar solmuşlar çiçekler.
Fısıltı konuşmalar ürkek gülüşmeler.
Bakışlarında titriyor onun üzüntüler.
Fakir sesleri geliyor evde derinden.

Fehmi,
Perdeler çekilmiştir karanlık evlerde.
Aklıma geliyor yoksul fakirler dilimde.
Ülkemi düşündüm uzunca bir gecede.
Yaşayıp gidiyor benim yoksul halkım.