Alaca Karanlık Şiiri - Fırat Yılmaz

Aşkın kasırgası estiriyor
Damarlarımda bir damla kan
Tüyler diken diken
Kalbim yüz metre finali koşuyor.
....sence ne bu?
Aşık mıyım yoksa sana,
Hatta deliler gibi mi seviyorum seni?
Tapacak kadar mı?
Kalbimi avutacak kadar mı?

.......................sana mı soruyorum bunları?
.......................sen bihaber
.......................nereden bileceksin benim
.......................sana olan ütopik aşkımı

ben şimdi alıp başımı gitmeliyim
nedeni sensin, ama bilmemelisin
uzaklarda bir yerde kavuşurum vuslata
çünkü sana giden tren çok uzaklarda

..........kalp çarpıntım yaşlandırmasaydı beni
..........çoktan kanatlanıp kaçmıştım bu diyardan

dinlenirsem belki geçer rahatsızlığım
kara toprağın yedi kat altında uzanırsam

Allah ım bu nasıl bir azap ki?
Ben beni unuttum
Ben seni unuttum
İsyankar, günahkar odum
Ben ne oldum Allah ım?

......bir umut,
......alacakaranlık güneş doğurursa eğer
......gebe kaldığı gündür kurtuluşum
hep bir adım önde sevdim seni
bir adım sonrasını unuturum
güneş sen doğarsa eğer
güneş sen olursa eğer

ki ben
sen diye haykırıyorsam gök yüzüne
inan ki
heybetinden tırsarak aşkımın
doğuracak gebe alacakaranlık
evrenin başı için
doğuracak seni ellerime
diz çökmüş ruhum için.