Alaca... Şiiri - Ahmet Yıldırır

sorma...
alacaydı...
dağın tepesinde
en tepesinde bir gül
vakitler apansız düşüyordu
bastırıyordu karanlık apansız
öyle yanlız
öyle yanlız

sorma...
alacaydı...
saklı durur alaca
göstermez yüzünü
kapanır
kapkara bir çarşafa döner
o çarşafın içinde
unutulmuş bir kadın
bir anadolu kadını...

sorma...
alacaydı...
gidemezdi öyle kolay
bağlıydı ta köklerine kadar
giderse unuturdu
yankısını
umudunu hayatın...

sorma...
alacaydı...
ve yine gidişler alaca
koparılmak köklerinden
öyle aşksız kalmak
ardına bırakmak toprağını

sorma...
alacaydı ayrılıklar...

olmuyor valla olmuyor
gidilmiyor...
sorma...
alacadır vakit