ispalyası alınmış sarılgan gibi
yıkılıyor ademoğlu toprağa doğru
yaramadı bu postmodernizm!
herekler gitmiş
düşünce hevenkleri de
borda fenerleri boşluğa dikili
bölük pörçük karaya vurmuş tekne
sevdayı bozmadıkları kalmıştı bir
o da bozuldu
kuşa döndü, kışa döndük!
aşk sözcükleri yerde
kaptan-ı deryalarım benim
dirilişe bir armağan olsun
susmayın tutuşturun denizleri
alazlansın su
alevlensin cephane tükenmeden
tutmasa da dümen
ağır yaralı bu teknede
alabora... ateş
alabora... ateş!
(26 Mayıs 2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 26.5.2003 11:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Köleler gördüm, karavaşlar
hayaları burulmuş bir adamın ayaklarını yıkamaktalardı
artık kelimeleri kalmamış fiyatları sormaktan
saçları taranılmaktan usanmışlar
sinemalarda saklanıyor kışın
yaz olunca denizin yalayışlarına
kaldırımlarda demokrat
otobüslerde dindar
geceyi
saatlerine bakarak anlıyorlar
ve sabah
gökyüzünün karnını gerdiği zaman
dağların kokusundan fabrikalar
acıkınca
Köleler!
gözleri camekânlarda.
Silâhlar gördüm
namlusu akla çevrilmiş sahra topları
mürekkebin utandığını gördüm basılı kâğıtlarda
tetiğe basan parmaklarda çare yok, gördüm mürekkebi:
Çare yok, radyoları kapatsam
çare yok, secde etsem anılarıma
bu bozulmuş yeminlerin bayrakları altında
olacak şeymi duymak portakal bahçelerini
mermiler araya girmeden anlayabilir miyiz artık
hangi kızlar hangi serin yerlerimize değdi:
Sanırdık saçlarımız kumrularla kaplanır
bir çocuk, İşte ırmak! diyerek haykırınca
o zaman belki çocuklar zabıtalardan daha çoktu
belki biz daha çok ağlardık bir aşk pıhtılanınca:
Gördüm
gözlerinde zındanlarla bana baktıklarını
düşündüm yaslanarak şehrin kasıklarına
düşündüm kafa kemiklerimi eritinceye kadar
nedir bu kölelerin olanca silâhları
silahların köleleri olmaktan başka.
Bıkmadım
koyu renkler kullanıyorum hayatımda
koyu mavi, acıyı anlatırken
sessizce öperken, koyu beyaz
ve saçlarım hakaretlerle okşanırken
koyu bir itiraf sarıyor beni.
susmak elbette zehirlidir
ve rahatlık getirir yazıklanmak da.
Ey tenimde uzak yolculukların lekeleri!
Ey çocuklarda uyuyan intizamsız güneşler!
gelin ve boğdurun bu köleleri.
İsmet Özel
********** Şiirini okuyunca İsmet Özelin Propaganda şiiri geldi aklıma.Konu itabariyle yakın şiirleriniz.Sen aynı konuyu kendi uslubunla çok güzel ve başarılı bir şekilde dile getirmişsin,güzel bir şiir tebrik ederim.
Tebrikler
mim kemal ertuğrul
alazlanmalı su //
alevlenmeli cephane tükenmeden //
tutmasa da dümen //
ağır yaralı bu teknede… //
alabora ateş //
alabora ateş! ... //
seni resmen duydum, aramizda yaklasik 3000-4000 kilometre oldugu halde...Cok net geldi sesin Naime....sevgiyle...
alabora ateş! ...
zamanla iligi kayıplar, en çok bizi yaralayanlardır.. yaşam bir derya her yerine, limanlara, kayalıklara, adalara her yere ugramak lazım dümen tutmasa gönül rüzgarı yön verir o da olmaz önümüzdeki bakarken görülmesi gerekendir... hissediyorum..
sevgilerimle,
TÜM YORUMLAR (5)