Alabora Şiiri - Cağlar Akarsu

Alabora
....
Öfkelerimiz vardı, bizim
Kızdığımız zamanlar alabora olmuş,
Acimasızca, yakıp- yıktığımız
Fikirlerin teatisinde, insanlar,
Sözleri kılıç gibi kuşanmışlar,
Bilimsel gerçekler, önünde
Bir-bir çözerken düğümleri,
Açıklanmamış her düşünce,
Akıl süzgeçinden süzülür,
Mantık kavgasında insan,

Fikirlerin zıtları bir anlam,
Doğrular ise kılavuz,

....
Parçalayarak doğradığımız hınçlarımız,
İçimde kor gibi, büyürse,
Biz... nifak tohumlarını
Kara toprağa ekmek için gelmedik,
...
Sözlerimiz incilerin dizildiği
Cevher haline gelirse,
Kıymeti bir kez daha anlarız,
Mehtaplı gecelerde yıldızlar,
Güzel düşünceleri bir-bir
Tespih taneleri gibi,
Yeryüzüne, çekerek taşısın,
...
Kainat ta ki son durak,
Yakılıp-yıkılmışsa tüm değerler,
Sel gibi senide sürükler,
...
Halbu ki, biz
Neşeleri, öfkelere tercih ettik,
Sevinçlerimizin paylaşıldığı yerlerde,
Demokratca kendimizi ifade ettik.
....

2003/subat