Alabora Şiiri - Selçuk Sezer

Son gemi kalktı rıhtımdan,
Bir zamanlar sevgimize selam duran martılar,
Şimdi sevgimize ağlıyorlar.
Bir zamanlar gezdiğimiz kırlardaki,
Ağaçlar boynunu bükmüşler.
Sen benim gülen yüzüm,
Sen benim üstüne titrediğim,
Sen benim doğamdaki en nadide çiçektin.
Koca bir masaldı aşkımız,
Bir romandı hayatımız,
Romanda bir sen vardın,birde ben.
Dünyalar ufaktı bize,
Sığdıramıyorduk sevgimizi.
Birde kocaman bir aşkımız vardı,
Bir inat uğruna yıkılan.
Sen, O romanı bitirmek istiyordun bir tek noktayla,
Bense,vergülden yanaydım romanın devamında.
Kendince bir nokta koydun,
O romandaki kahramanı öldürmek pahasına.
Şimdi gidiyorsun,uçsuz bucaksız maviliklerde.
Bense, hâlâ romanı devam ettirecek,
Virgülü düşünüyorum.
Şimdi sana ağlıyor martılar,
Ağaçlar boynunu bükmüş.
Ve; roman sonlanıyor,acı bir şekilde.
Martılardan haber var,
Son gemi maviliklerde alabora.