yağmur yağıyordu dışarıda
ve sen ıslanmış bir kedi gibi sokuluyordun yanıma
aylarca önce soğuk bir şubat akşamı
bu anı geliyordu hatırıma
şimdi seni düşünüyorum
paramparça aklıma gözlerin düşüyor birden
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
üşümek derler kimi zaman adına...
Özabacının şiirleri geçen zamanla birlikte bir olgunlaşma sürecine girmiş, realiteye doğru dengeli bir açıyla yol almaktadır. Sevgilinin yokluğu yüzünden acı çeken şairin daha önceki şiirlerinde bir divan edebiyatı yazarının günümüze göre klâsikleşmiş(!)uslübünü görmekteyiz; fakat bu şiirinde bu tarzdan fazlasıyla sıyrıldığını ve modern yaşamı yaşadığımız şu günlerde aşık olmanın karakterini ve zorluğunu çok güzel bir şekilde üniversiteli öğrencisinin duygularını yaşama diliyle anlattığını görüyoruz.Şiirin son bölümünde ayrılığın acısını kabul etmiş ve fakat hala o acının ağrısını kabul etmiş kişi şairin de şiir anlayışını ortaya koyuyor.
üşümek aşkın ta kendisi gözlerinde...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta