Tadı damağımızda kalmış bir zamanın geri dönmesi umuduyla yola çıktık bulmak için lambasını Alaaddin’in, cinlere perilere inanmak geldi içimizden, çaputlar bağlamak ölü topraklar üzerine, can verir belki, hani o dediğimiz, tadı damağımızda kalmış günlere.
Tüylerimiz çıkmaya başladığında
Farkettik ayın büyümesini gökte
Senin gözlerindeki hüznü farkettim
Ölümü öğrendiğimde daha küçücük bir velettim
Önce ölümü öğrendim aslında
Bir soğuk bedenin yıkanmasını musalla taşında
Gölgelerden korkmayı ayışığında
Şimdi bulsam Alaaddin’in lambasını, ve biryerlerden yeniden başlasam ve bilsem ki yalnız kendi hayatıma hükmedebilirim yalnızca, düşünmek lazım bileceksin her yaklaşan ölümü, bileceksin hayatı rezil eden zulümü,
Hangi halindeysen yaşamanın
Yalın hali veya başka hali
Devam et ümitlerle büyütmeye ömrünü
Korkuları silmeyi becerebilirsen, çıkarıp atabilirsen saklandıkları yerlerden
Ayın büyümesini farkedersin
Tüylerin dökülürken
Sayfalar açılıyor, son kareleri resimlerin
Yaşadıkların hala birşeyler öğretmediyse
Hala tutunduğun acıların inadındaysan
Kapıları açamıyor
Güneşe çıkamıyorsan
Kıramıyorsan zincirleri
Ne farkeder bulsan lambasını Alaaddin’in
Kayıt Tarihi : 19.6.2003 18:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (9)