Ala Dağlar Şiiri - Aşır Tunca

Çay kuşunu çayın taşı avlıyor
Güvendiğim Aladağlar kör duman
Soru sorsam hep başını sallar
Güvendiğim Aladağlar kör duman

Av peşine düşmüş yine tazılar
Bir tavşanla Üç kekliğe razılar
Umduğumuz gibi değil arzular
Güvendiğim ala dağlar toz duman

Zirvelere çıkan inmez aşağı
Özümüz tükenmiş kalmış kaşağı
Çaldılar belimizden al kuşağı
Güvendiğim Aladağlar kar duman

Doru taylar otlamıyor derede
Hilal aylar oklar yaylar nerede
Çakal kuzu postu giymiş sürüde
Güvendiğim ala dağlar mor boran

Bir umut var boş sandığın içinde
Dolanıyor kurnaz tilki peşinde
Aslan avcı, kuzgun avın leşinde
Dağlar mı yamandır beylermi yaman
Güvendiğim ala dağlar kör duman.

Aşır TUNCA