AL YAZMALIM
Siz, yüksek yüksek tepeleri bilir misiniz?
Karlı havalarda, bulutlarla sevişir misiniz?
Birden ağlayıp, aniden sevinir misiniz?
İşte, gönlü büyük,haysiyetli, ulu insan sizsiniz.
Al yazmalım, fidan boylumu aldım yanıma.
Düştü gönül bahçemiz, çıktık yüce dağlara.
Kardelen çiçeklerini topladık, oynaya oynaya.
Buz gibi akan pınarlardan içtik, kana kana.
Oturuverdik, diz dize, göz göze, el ele.
Kardelen çiçekleri, ikimizin pamuk ellerinde.
Sicim sicim yaşlar akıyordu, kahverengi gözlerde.
Neler neler anlatıyordu, o yaşlar bu gönüle.
Gönül, gonca gülün karşısında, eriyip bitti.
Yüzüğünde sakladığı zehri, kana kana içti.
Dizlerinden derman, gözlerinden fer gitti.
Gonca gülün, tatlı busesiyle, hayata geri geldi.
Sordu, o can dostu, bembeyaz olmuş güle,
Nedir, senin bunca senedir çektiğin, onca çile?
Her zaman lades olunur mu, hayata bile bile!
Artık, bu acı hayatın yükünü, sırtından silkele.
29.04.2008
Mersin
Kayıt Tarihi : 29.6.2011 10:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!