Al Kucakla Ömrümü Şiiri - Uğur Kurt

Al kucakla ömrümü
Hayatın yakasında leke gibiyim, şimdilerde
Yenilgiler sarhoşu kalbime gömdüm sevdiklerimi
Acının kendine alıştıran tadına yandım
Bir avuç gözyaşımda canhıraş söküldüm günlerden
Sövüldüm, yadırgandı kurduğum düşler de
Sabahsız gecelerin duraksız düşlerinde unuttum kendimi
Şarkıları, şiirleri kanatan hüzünlere uyandım
Sonrası silindi gönül aynamdan bir bir
Dost sandığım siluetler, yaşama sevincimi büyüten öpüşler,
Silindi yüzümden o eski tatlı gülüşler…
Kara yazılara karıştı hayallerim, kaderim
Bil ki can, şimdilerde, anlatılmaz bir kederdeyim...

Oysa
Kopmaz bağlarla bağlıydım hayata
Güneş neşeyle doğardı odama
Ay yakamoz yakamoz kalbimde çoğalırdı
Her insan daha bir güzel
Her şehir daha bir yaşanabilir
Her yol daha bir çekilebilir hasretlikteydi
Sanki sen varken ben sendeyken her nefes cana can
Her şey bir başkaydı…CAN

Oysa
Gül dalında bahar gibiydim önceleri
Hazırdım aşka tomurcuk tutmaya
Rüzgara adını fısıldamaya, hazırdım senin olmaya
Hazırdım senli bir şeylere… olmadı
Ayrılık zamansız vurdu yaraladı
Toz duman soldu savruldu sonlara ömrüm.

Al kucakla ömrümü, şimdilerde
Yalnızlık geliyor çekip gittiğin yoldan
İçimin ıssızlığı büyüyor
Korkuyorum unutulmaktan…

Al kucakla ömrümü
Seni düşünmekten infazlar yedim
İnan kaç kez öldüm
Kaç kez dirilip yangınlar giyindim
Al kucakla ömrümü
Seni sevmekten seni ömrümden düşlemekten çok yoruldum