Ulu gövdeli çınardan savruldu,
Hayat denen rüzgârla bir yaprak.
Yerden kalkmaz bir daha düşen.
Otur sen de ağlayarak mazine bak.
Dağılan parçalar gelmez bir araya.
Yaşananlar kaldı senden son hatıra.
Anlarımız bedeldi, sanki bir asıra.
Dayanmıştık biz birbirimizin sırtına.
Sen gitsen de hep rüyalarda bekleriz.
Ayrıldık sanma gönülden beraberiz.
Yaktığın ateş oldu yüreğimde kor.
Biz gönülden gönüle sevenlerdeniz.
Bıçak sırtında geziyor gibi işte hayat
Bazen yaşamak, ölümden de berbat.
Kadere bak, en sevdiğini teslim et.
Kendi ellerinle, buyur al kara toprak.
Kayıt Tarihi : 29.7.2008 02:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çok değerli kardeşim Mustafa Naimi Çoşkuner'in anısına.
Bazen yaşamak, ölümden de berbat.
Kadere bak, en sevdiğini teslim et.
Kendi ellerinle, buyur al kara toprak.
Hayat böyle malisef en çok sevdiğini kendi ellerinle toprağa teslim ediyorsun....Bir yandan aglıyarak bir yandanda son görevin olan ölüyü defin etmek.....
Ayrıldık sanma gönülden beraberiz.
Yaktığın ateş oldu yüreğimde kor.
Biz gönülden gönüle sevenlerdeniz.
Bıçak sırtında geziyor gibi işte hayat
Bazen yaşamak, ölümden de berbat.
Kadere bak, en sevdiğini teslim et.
Kendi ellerinle, buyur al kara toprak.
Harika bir şiir okudum kaleminiz daim olsun Saygılar...
TÜM YORUMLAR (2)