Âl-i İmrân (75-77) Ehl-i Kitab'ın Özelli ...

Kitap ehli ile alakalıdır bu ayet,
Onlardan kimi emanete eder riayet.
Hâkim olur nefsine; vardır sağlam irade,
İstendiğinde sahibine eder iade.

Bunun misali olmuştur Abdullah bin Selâm,
Hidayeti bulunca olmuştu dini İslâm.

Kimi de vardır ki; azıcık da olsa miktar,
Vermez, kabullenmez; eder emaneti inkâr.
Emanete ihanet onlara göre helal,
Çünkü onlar ehl-i kitap değil; yoktur vebal!

Ka’b bin Eşref gibilere aittir bu kelam,
Dedikleri yalandır buyurur yüce Mevlam.

İlk önce Allah’a söz verip ederler yemin,
Vazgeçerler dünyalıkları edince temin.
Ahiretin nimetlerinden olmaz nasibi,
Acı bir azapla karşılar mülkün sahibi.

Yahudiler hak ettiler bu sonu vesselam,
Tevrat’ı tahrif edip bırakmadılar sağlam.

Ehl-i kitap yalan katmış kitabına niçin?
Gizlemiş hakikati az bir dünyalık için.
Gerçek aslen onların dediği gibi değil,
İnan, gereğin yap! O’nun huzurunda eğil.

Yaptıklarına verilemez bir türlü anlam,
İkazlara aldırmamışlar, almaz havsalam.