Kulluğunu gösterdi, erinmedi,
İtti kenara fani telaşları.
Geceden sabaha kadar dinmedi,
Gözlerinden damladı göz yaşları.
Sordu meraklı bakışlarla Bilal, (ra)
Affedildin sen bu ağlama niçin?
Kulluktan taviz yok; edemem ihmal,
Tüm ibadetlerim şükretmek için.
Öyle ayetler geldi ki bu gece;
Ne mutlu! Onu anlayıp uyana.
Okurken her harfini hece hece,
Yazık! Tefekkürden yoksun olana.
Bir baksa insan göklere ve yere,
Görür ilâhi ve yüce kudreti.
Gösterir ibretle bakan gözlere,
Âlemlerdeki nizam ve vahdeti.
Günler oluşur gündüz ve geceden,
Peş peşe gelişinde vardır bir güç.
Ey insanoğlu! Tefekkür etmeden,
Buna tesadüftür demen çok gülünç.
Allah’ı zikretmek gider hoşuna,
Mest olur kâinattaki ahenge.
Yaratmadın tüm bunları boşuna!
Sübhânsın, kurmuşsun ne güzel denge.
Koru bizi cehennemin nârından,
Dua ve tesbihler sadece sana.
Doya doya iç hikmet pınarından,
Tefekkür edip aklın kullansana.
Kayıt Tarihi : 12.3.2025 01:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!