Âl-i İmrân (181,182) Yahudilerin Alay Et ...

Beni Kaynuka İslâm’a davet edildi,
Mektupla ilahi mesajlar iletildi.
Hazreti Ebû Bekir gitti yanlarına,
Nasihat etti Kaynuka oğullarına.

Ey Finhâs! Sen Yahudilerin âlimisin,
Tevrat da Muhammed’i müjdeler bilirsin.
Allah’a ve O’nun Resulüne et iman!
Gizleme yazan gerçekleri, ol Müslüman!

Kim rızası için hasenatta bulunur?
Rabbe güzel bir borç vermiş gibi olunur.
Allah için iyilik et, hayırda bulun!
Sevapların katlansın, cennet olsun yolun.

Finhâs, iman etmeyerek aştı haddini,
Çarpıttı Ebû Bekir’in dediklerini.
“Demek Allah fakir, biz zenginiz öyle mi?”
Ortamı gerdi Yahudi’nin bu söylemi.

Aralarında olmasa idi andlaşma,
Veda etmiş olacaktı Finhâş yaşama.
Finhâs, Ebû Bekir’i etmişti şikâyet,
Onu yalancı sayan gelmişti bu âyet:

Allah fakir, bizlerse zenginiz diyeni,
Daha sonra dediğini inkâr edeni,
Her şeyi bilen ve duyan işitti elbet;
Beklemekte onları acı bir akıbet.

Yapılan her ne varsa kayda geçecektir,
“Tadın yakıcı azabı!” denilecektir,
Kullara zulmetmez, Allah’a atma suçu,
Kişi yaptığıyla hak eder bu sonucu.