Âl-i İmrân (154,155) Uhud Günü Müminleri ...

Tasa üstüne tasanın hemen ardından,
Ayrılmadı Müminler Resul’ün yanından.
Her birine hafif uyuklama verildi,
Dinlenerek, üzüntüleri giderildi.

Uyuklama Müminlerin oldu ilacı,
Ashab’ın elinden düşüyordu kılıcı.
Aldırmadılar acıtan yaralarına,
Gözdağı verdiler müşrik düşmanlarına.

Münafıklar içindekini vurdu dışa:
“Ne diye girdik acaba biz bu savaşa?
Alınsaydı önceden bizim görüşümüz,
Olmazdı savaşta bu kadar çok ölümüz.”

Başa gelenler imtihandan ibarettir,
Resul’ün Münafıklara cevabı nettir:
Yazıldıysa ölüm, savaştaki birine;
Evde de olsa gider ecel mahalline.

Şeytan Müminleri mağlubiyete itti,
Maalesef Resul’ün emrini çiğnetti.
Bağışlanma diledi Uhud’un erleri,