Al Götür Yüreğimi Şiiri - Atilla Köseoğlu

Beytüşşebap deresi candan akardı,
Sevdaları alıp götürürdü benden.
Hikayesi derin derin yakardı,
Haber gelmezdi gittiği yerden.

Ne kadar özlemişim kendimi,
Yalnızlık hep kaderim değil mi?
Ağlamasam kururdu Beytüşşebap deresi,
İçimde gizlenirdi ahenkli sesi.

Babam nasıl bırakıp gitti beni,
Arkasına bakmadı, sığındığım gözleri.
Donup donup eridi Beytüşşebap deresi,
Dostlarımdan hala selam gelmedi.

Beytüşşebap deresi, al götür yüreğimi,
Yarim, gölde bekliyor beni.
Her gece rüyama hayali değdi,
Sel olup aksan da anlamaz seni.