Al Götür Beni Şiiri - Murat Kılıç 2

Ey bana maviliği öğreten gökyüzü!
Öyle bir yağmur istiyorum ki senden;
Akan göz yaşlarım kadar hisli olup,
Bardaktan boşalırcasına dert alsın benden.

Öyle bir rüzgar çıksın ki birden;
Kendimi sonbahar yaprağı göreyim.
Özgürlüğe salayım her bir köşemi.
Bilmediğim sonsuzluğa el vereyim.

Öyle soğuklar başlasın ki sokaklarda;
Yalnızlığı ona bırakıp kendimle kalayım.
Üşüyen bedenlere bir derman diyerek,
Kollarımı yastık, yüreğimi yorgan yapayım.

Son dileğim kaldı; belki imkansız ama,
Seni seyrettiğim gözlerimi alıp götür.
Sende yansısın tüm alemlere ve sonunda,
Bahar tarlasına bırak beni, orada öldür.