Bir nefes aldım
Yaprak kımıldadı
Anladım ki nefesim hayattı
Kardeşim rüzgâra söyledim
Haydi, gidelim buralardan
Buralarda ölüm kokuyor
Nefesim yanıyor
Yapraklar ölüyor
Dağlardan selam verdi ışıklar
Taşından, toprağından yüzüme çarptılar
Çoğu çıplaktı dağların, ağaçsızdılar
Sordum, buradan insan geçti diyorlar
Utandım, kahroldum
Pislik doluydu kıyılar
Ağlıyordu dalgalar
Cansız yatıyordu kuşlar
Türlü türlü hayvanlar
Ve de balıklar
Sordum, buradan insan geçti diyorlar
Utandım, kahroldum
Dedim rüzgâra
Haydi, gidelim insansız diyarlara
Güldü, var mı öyle yerler söyle bana
Şaşırdım, utandım, kahroldum
Uzaktan sesler geliyordu rüzgârla
Tanıştık ağıt yakan koroyla
Ezgisi; ne güzeldi insansız doğa
Allah boşa vermiş sanki aklı insana
Keşke gönderilmeseydi dünyaya
Bir çığlık yükseldi hayatıma
Sarıldım rüzgâra
Yalvardım yakarırcasına
Al götür beni nereye olursa
18.01.2015 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 18.1.2015 01:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu güzelim paylaşım
üstün anlatımıyla
okuyucusunu yormayan
değerli bir eser olmuş
yazan elleri kutlarım
.......................
bu sefer itiraz edilemiyecek kadar
güzel bir şiir olmuş, manalar harika..
Bir hak dostu; insanlığın menfaatıne
hitap eden bir şey yağıldığını gördüğünde
NEVİİMLE İFTİHAR EDİYORUM demiş, bu ifadenin
mefhum-i muhalifiyle kötü bir şey yapana için
ise kahr-ı karar eylemiş olmalı, sizin ki de
böyle bir şey demek.
TEBRİKLER
SELAM EDERİM.
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çoban....
TÜM YORUMLAR (4)