Al götür Şiiri - Murat Ülkü

Kıymet bilmeyene değer vermekmiş kaderim
Ederin kalmadı bende, kalan kırıntıları da sil süpür
Bağlamıyor artık ne mutlulugun ne de kederin
Sana guzum derken dönen, başkasına lal dilimi al götür...

Gülerek beni yonttun kendine, hep oldun keser
Daha istemem senden kalan toz kadar eser
Kalbim sever de, aklım o kalbi incitene küser
Ara yüreğimde senin olan duyguları bul götür

Riya bulaşmış diline, güzel gülüşün yalan
Aşk sözlerin zehir, duyguların pusuda yılan
Sana övgüler, bana bir kaç manasız şiir kalan
Dokunma kalemime, kelamimi çal götür

Almadığın bir can kaldı, al onuda çekinme
Sonra pişman olup, vah tüh edip keşkelerle yakınma
Acıma, fırsat varken korkup kandan sakınma
Çarp kalemle kelamı, topla çıkar böl götür

Ne kadar muteberdi bende halbuki sözün
Duruşun bakışın her halin tepeden tırnağa hüzün
Yar yazıp yar okuyon yüreğinde bitmiyor sızın
Kır kalemi yırt kagıdı, yarine ıslık çalan yel götür..

Özne sendin yüklem sendin hece hece dokuduğum şiirimde
Artık dinlesem de bilmediğim bir şarkısın dilimde
Duygu yitti, yazmaya varmıyor zaten elimde
Bir akıllanmaz aklım kaldı hile ile oyun ile çel götür!