Al git hüznünü Şiiri - Cemal Aydoğan

Sevgiyle doludur minicik yüreğim
Evreni düşünür durur benim benliğim
Sadece benim değil dertlerim
Sevilmem neden hep ben severim
Dostlarıma açıktır gönül bağlarım
İçinde açılır rengarenk gonca gül
Fulya papatya kokulu sümbül
Kırılmış yorulmuş biçare gönül
Gül iÇin figan eden garip bülbül
Baharımda Cemreler düşer gönlüme
Yazımda kavuşurum çocuksu neşeme
Sonbaharımda dönerim keder hüznüme
Kışımda çekilirim kendimle bir köşeme
Hüzün kederlerim olmasın artık
Kırık dalların arasında ağlarım
Bırak beni kederine sahip çık
Neşeye doğru döndür yüzünü
Gönlümü bırakma virane yıkık
Soldurma gönlümün açan gülünü
Bilirsin üzerime yağmurlar gibi yağarım
İsterim olmasın hayatım darmadağınık
Durup bekleme algit hüznünü
Unuturum kabuslarımın yarınını dününü
Yeniden taze umutlarla yaşarım