Ey Gönül!
Al eline dertli sazı,
Vuran ne kaş ne de boydu;
Mecâza mı bunca yazı?
Tek sevdiğim yalnız O'ydu..
Taktılar hep deli zili,
Aşkı söyler bütün dili,
Şaşırdı bir kez sevgili,
Zirâ gençti daha toydu..
Fâni yârin kandı kaşa,
Nice hâller geldi başa,
Oysa fâni yâr ki maşa,
Yerine ne diye koydu? ..
Sırrı çözdüm bakıp göze,
Sığdıramam asla söze,
Yaktı yaktı döndüm köze,
Şu nefsimi benden soydu..
Seven kişi nasıl yanmaz?
Gece gündüz yâri anmaz?
Susuzluğu Aşkın kanmaz,
Fâni yâre kalbim doydu..
Varsın dünya kimin olsun,
Saçı başı boşa yolsun,
Şu Adem kul Aşkla solsun,
Uğrunda tüm ömrü yoydu...
Kayıt Tarihi : 20.2.2017 11:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!